قوة حکم یکی از سه قوة برتر شناخت در نظام استعلایی کانت می‌باشد؛
که در کل نظام استعلایی، نقش منحصر به فردی را ایفا می‌کند. اما در آثار کانت
تعاریف گوناگونی از حکم و قوة حکم مشاهده می‌شود که با توجه به اهمیت این دو مفهوم
در این نظام فلسفی، جمع‌بندی میان آنها لازم می‌نماید. نگارنده در مقاله ای که در سال 86 در نشریه علمی پژوهشی نامه فلسفی مفید منتشر شده است به بررسی این قوه پرداخته است.
دستآورد این کنکاش این است که حکم به مثابه کلید فلسفة کانت
حتی در دورة قبل از نقادی است و حکم‌سازی، وحدت‌بخشی به داده‌های حسی است که وحدت
حکم، مرحله‌ای برتر از وحدت‌بخشی مفاهیمِ فاهمه است. به علاوه، مرحلة برترِ وحدت‌بخشی
ذهن آدمی، در عقل اتفاق می‌افتد که از طریق قیاس‌های عقلی، در جستجوی برترین وحدت
شناخت برمی‌آید. و همین امر باعث کوشش عقل به سوی امر مطلقاً نامشروط می‌شود که
ورود آن را به وادی توهم ـ در نظام استعلایی کانت ـ سبب می‌شود. اکنون فایل پی دی اف این مقاله در پرتال جامع علوم انسانی قابل دریافت است.
