نگاهی به ادعای مطرح شده در باب ناسازگاری درونی و برونی در قرآن

زبان قرآن، زبان فصاحت و بلاغت است. چنین زبانی با زبان منطق فاصله دارد. متن ادبی اقتضائات خود را دارد. گاه مجاز می‌شود و گاه حقیقت، گاه تصاویر هنری می‌آفریند و گاه زیباییهای طبیعت را به تصویر می‌کشد.

قرآن در پی آن نیست که تاریخ بگوید یا طبیعیات، بلکه هدفی برتر از همه اینها دارد و در عین حال، برای هدف خود از همه اینها بهره می‌گیرد: بیدار کردن بشر و انذار دادن وی و ... . با این مقدمه به ادعاهای اخیراً مطرح شده می‌پردازیم.