ابوالصلاح حلبی (۳۷۴-۴۴۷ق) دیگر فقیه بزرگ قرن پنجم ه.ق. (از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی)، نیز ابتدای وقت مغرب را غروب خورشید و همین را افضل می داند ولی می افزاید که نشانه غروب، سیاهی ای است با رفتن سرخی از طرف مشرق سربرمی‌آورد و پایان وقت آن را برای شخص غیر مضطر، ناپدیدشدن سرخی طرف مغرب و برای مضطر، تا یک چهارم شب می داند. متن نوشته وی در کتاب کافی چنین است:
سلار دیلمی (درگذشته 463ق.) از فقهای بزرگ قرن پنجم ه.ق. که طبق برخی منابع گهگاه به نیابت از شیخ مفید و سید مرتضی بر کرسی تدریس می نشسته است، نیز وقت مغرب را هنگام غروب خورشید و انتهای آن را ناپدیدشدن سرخی شفق دانسته است. متن وی چنین است:
مرحوم سید مرتضی (۳۵۵ق-۴۳۶ق) شاگرد شیخ مفید و مرجع علمی و فتوایی پس از وی نیز هنگام نماز مغرب را غروب خورشید می داند و در مسائل ناصریات، پایان وقت مغرب را از بین رفتن سرخی شفق دانسته است. متن فتوای وی چنین است:
